بسم رب المهدی(عج)
همیشه فکر می کنی که هرکی امام زمان(عج) رو دوست داره یا اینکه به یاد ظهور دل تو دلش نیست یا اونیکه همه آرزوش اینه که سرباز امام زمانش باشه یا اونکه دربه درشده تا کار هاش مورد رضایت امام زمان (عج) باشه یا ... باید هوار بکشه که یا ایها الناس اللهم عجل لولیک الفرج ... و همه غافل از اینکه –غمت در نهانخانه دل نشیند- هیچ کس نمی فهمه که داداش جون اون چیزی که بهش می گن داغ دل برا اینه که نمیشه تو تماس با یه دل دیگه قرارش داد تا به تعادل برسه و از داغیش کم بشه و تو دل اون یه نفر که داره از این داغی می سوزه می مونه و به کسی هم گفته نمیشه برای همینه که آهوی دل اون یه نفر به دنبال دام دوان و –تا دام در آغوش نگیره نگرانه-... شاید اون موقعی که تو هیئت نشستی می بینی که یه نفر داره با خودش کلنجار می ره که کسی صدای گریه اش رو نشنوه و فقط تو که دقیق شدی می بینی شونه هاش داره تو تاریکی می لرزه و تو هم بی خود و بی جهت شروع می کنی باهاش گریه کردن و بعدش هم چپ چپ نگاهش کردی که مگه گریه برا اهل بیت خجالت داره؟ و اون هم سرش رو انداخت پایین و تو باز هم نفهمیدی که –چو نی گر نالم از سوز جدایی /نیستان را به آتش می کشانم-...
یه دفعه می بینی که یکی از همین آدم هایی که جلوت نه گفتن اللهم عجل لولیک الفرج ، نه نشونه ای از غم تو رفتارشون دیده می شد ، نه مثل بقیه موقع گریه کردن داد میکشیدن رو گرفتی رو دستت و داری براش می خونی که -کجایید ای شهیدان خدایی- ...
و باز هم این فرآیند طی می شه تو هنوز هم موندی ...
و وای بر من هم که هنوز موندم...
تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبیم/حتما که خدا خواسته دلتنگ بمیریم
خدایا تا ظهور دولت یار/ گل پیغمبر ما را نگهدار
